In MANIFY Magazine #6 vindt Sarah van Rij de ziel van Seoul. En nu vinden we het tijd om het online te delen. Speciaal voor jou.
Een ziel. Die is niet vast te leggen. De niet-materiële essentie vertalen naar beeld, naar schrijven met licht. Onmogelijk, toch? Nou, ask Sarah van Rij. Met een ongehoord oog voor detail heeft ze de Zuid-Koreaanse Seoul Soul gevonden in onontdekte metropoolhoekjes, beeldsprekende gezichtsuitdrukkingen en typerende outfits.
Seoul Soul
Voor de Fashion Eye-boekenreeks van Louis Vuitton legde Sarah de authenticiteit van Seoul vast. Voordat ze met haar manual focus 55mm Zeisslens vertrok, keek ze docu’s, las ze boeken en spitte ze artikelen door over de cultuur. Eenmaal daar trof ze toch een ander beeld aan dat ze van tevoren dacht. Damien Poulain interviewde haar over het fotografieboek (ook te lezen in het boek zelf) en daarin vertelt ze: ‘Ik moet zeggen dat er meer authenticiteit was in Seoul dan ik dacht.’
Die authenticiteit vinden was iets spannends, maar wel haar doel: ‘Eenmaal in Seoul wilde ik met mijn camera die kant ervan meer naar voren halen en me concentreren op wat zich onder die moderne buitenkant bevindt.‘
De eerste ervaring
Het was haar eerste keer in Azië, dus een nieuwe wereld in beeld brengen was ook direct de uitdaging. ‘We ervaren een nieuwe plek maar één keer voor de eerste keer, dus die pure eerste reactie is altijd magisch, en het voelde ongelooflijk met Seoul. Toen ik er een tijdje was, kreeg ik er een beter beeld van en bouwde ik langzaamaan een completer beeld op, en toen kwam ik in een andere fase van het project terecht,’ schetst ze richting Damien.
Een subtiele opmerking over deze tijd
Om de ziel van Seoul écht naar voren te laten komen, focust Sarah van Rij zich op dingen die een beetje als vanzelfsprekend worden beschouwd. Daarover geeft ze aan: ‘In mijn rol als fotograaf word ik meer een afstandelijke waarnemer en probeer ik van die alledaagsheid iets bijzonders te maken, zoals een verhaal met lagen om te ontcijferen.’
Dat lukt haar op z’n zachtst gezegd goed. En dat komt mede door de tijdloosheid van haar werk. Damien verhaalt dat haar foto’s van nu, maar ook van decennia geleden kunnen zijn. Iets wat ze beaamt: ‘Dit maakt deel uit van mijn meer conceptuele benadering van straatfotografie. Ik gebruik het om een eigen realiteit te creëren door de echte tekenen van tijdelijke markeringen weg te laten. Dit doen is ook, zij het indirect, een subtiele opmerking over de tijd waarin we leven. Ik zou bijvoorbeeld nooit mensen fotograferen die duidelijk merkkleding dragen, iPhones vasthouden of in opvallende nieuwe auto’s stappen. In mijn persoonlijke fotografische wereld laat ik dat graag allemaal weg. Het is niet mijn bedoeling om het per se op oude tijden te laten lijken; in plaats daarvan is er een bewuste reden en zelfs een kleine onderliggende kritische noot om het tijdlozer te laten aanvoelen.’
Ik zou nooit mensen fotograferen die iPhones vasthouden
