Of we tijd hadden om een paar dagen rond te gaan karren langs de kust in Zuid Frankrijk. Uh, ja is goed! We begonnen aan de voet van de Pyreneeën om vervolgens via Argeles sur Mer, Leucate, Cap d’Agde en Le Grau du Roi naar Marseille te rijden.
Rijden was, ondanks dat we genoeg kilometers hebben gevreten, niet het enige dat we deden…
Argeles sur Mer
In de middag worden we verwacht bij Chateau Valmy, een typisch Frans kasteeltje op een berg, met een uitzicht waar je ‘Wow’ tegen zegt! Voor je neus staat een glas wijn dat is gemaakt van druiven in de omliggende velden, letterlijk niet verder dan vijf meter van je vandaan. Kijk je een stukje verder uit over de idyllische wijnvelden, dan zie je een dropje liggen aan zee: Argeles sur Mer. Letterlijk aan de voet van de Pyreneeën. Het dorpje, met veel Spaanse invloeden, is beroemd om z’n vele vijfsterrencampings. Hoe kan een camping vijf sterren hebben, vraag je je dan af. Omdat het geen campings zijn. Het zijn meer bungalowparken die van alle gemakken voorzien zijn.
Wij waren meer geïnteresseerd in Natalie. Niet per se omdat ze zo mooi was, maar omdat ze ons mee nam om door de bergen te mountainbiken. Na een flinke klim was het uitzicht natuurlijk super nice!
Leucate
In Leucate gingen we naar een wind- en kitesurfshop. Eén van de vele, omdat het de meest winderige plek van heel de Franse zuidkust is. Daar leidde een man ons rond en liet een aantal boards zien die hij met de hand aan het maken was voor de wereldkampioenschappen, die over een aantal weken plaats zouden vinden.
Kijken naar surfboards is leuk, maar het begint dan toch te kriebelen. We besloten zelf ook even het water op te gaan. Kiten en windsurfen lieten we even voor wat het was en zochten het TSJ Wakeboard Park op. Natuurtalenten dat we zijn, lieten we die Fransozen even zien hoe je zoiets doet.
Daarna terug naar ons super chille bed & breakfast, La Galerie, die we maar al te graag aanraden. De eigenaar is een te gekke hipster. Z’n hotel is heel hip ingericht en bij het overheerlijke ontbijt de volgende dag stond er een heerlijk klassiek muziekje op.
’s Avonds zijn we geëindigd in een gezellig eetcafé/bar, waar de eigenaar in zijn eentje z’n verjaardag zat te vieren. We hebben hem getrakteerd op een van z’n eigen speciaalbiertjes en een sigaar, en hebben de hele avond zitten kletsen met die gozer. Hij was er zo een van: “Alle mensen zijn gelijk; wit, zwart, blauw, paars, een mens is een mens. Maar wat heb ik een f*cking hekel aan Fransen!”. Was gezellig.
Cap d’Agde
De volgende ochtend stonden we met een lichte kater en zorgde Roel ervoor dat Leucate zijn naam als winderigste dropje van de zuidkust, toekwam. Op naar de volgende plek: Cap d’Agde! Volgens de locals zouden we daar onze zaterdagavond ook goed kunnen besteden.
Cap d’Agde ligt in het centrum van de Languedoc, een zeer bekende Franse wijstreek. We werden meegenomen naar een aantal wijnvelden, waar ze een tafeltje voor ons uitklapte en we de wijntjes gingen proeven. Op zich best een bucketlistdingetje.
Daarna gingen we naar een ‘Conque’. We hadden geen idee wat dat was, maar het klonk wel lekker. Conque. Conque. Conque! Het bleek een soort baai te zijn met zwarte rotswanden. Zag er wel echt heel tof uit!
De zaterdagavond breekt aan en dan moeten de Manify-mannen natuurlijk los. Eerst hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje dat Les Ami’s Louis heet. En daarna op zoek naar wat clubs. Onderweg kwamen we veel mensen tegen, maar helaas niemand jonger dan 50. Dat beloofd veel goeds! Eenmaal bij de clubs aangekomen, was er maar één open: ‘Bora Bora’. Die zat naast een gesloten Pacha en Amnesia. Erg origineel qua namen zijn ze er niet. In Bora Bora zat alleen een dronken oude vent aan de bar. We hebben een Heinie achterover getikt en zijn terug gelopen. Daar nog even een biertje gedaan in een club waar letterlijk een gast op een elektrisch orgel zat te pingelen en vier bejaarden om heen stonden te dansen. Dit ging ‘m niet meer worden…
Onderweg naar huis kwamen we nog een club tegen. Eenmaal voor de deur, werd er een gast naar buiten gegooid, nat gespoten met een brandslang en compleet over ‘le pis’. Hij begon de boel te slopen en we besloten dat het klaar was. Terug naar ons zeer relaxte guesthouse, met zwembad en super aardige mensen: Villa Lantana.
Schijnbaar is het er wel gewoon heel tof hoor, maar we waren buiten het seizoen, dus vandaar.
Le Grau du Roi
Tijdens zulke reizen moet je altijd naar een hoogtepunt toe werken en voor ons was dat flyboarden. Net buiten de prachtige haven van het dorp werd er een snowboard, met een slang er aan, onder je voeten gebonden. Deze slang zit vast aan de achterkant van een jetski. Geeft de jetski gas, vlieg jij de lucht in. Tijd van je leven, man.
Daarna mochten we van WatAirWorld nog even een uurtje jetskiën. En als je dan met 80 kilometer per uur over het water scheert, gaat ons mannenhartje wel wat sneller tikken. Ach laten we maar eerlijk zijn: we hebben de longen uit ons lijf geschreeuwd! Wat vet!
We sliepen hier ook in een heel tof hotel: Oustau Camarguen. Een oude ranch dat omgetoverd is tot een zeer luxe hotel. Er liep misschien wat oud volk rond – dat was eigenlijk overal tijdens de trip -, maar het zag er toch heel cool uit allemaal. Ze waren wel heel erg trots op hun logo, dat overal in verwerkt was. In de kast, de muren, de flesjes water en op je bord eten!
Conclusie van het verhaal is dat je als de wiederweerga het vliegtuig of de auto naar Zuid Frankrijk moet pakken, maar wel in het hoogseizoen gaan. Neem een van ons mee en je lacht je alle dagen suf. Althans, dat deden wij wel… Je kan ook zonder ons gaan, maar hou je dan wel aan onze tips. Want die zijn nou eenmaal tof.
