Motorliefde is vaak een verhaal van kracht, snelheid en brullende cilinders. Maar soms kruipt die liefde ook in klei, brons en symboliek. Tijdens de Milan Design Week maakt Flying Flea Motototem z’n entree: geen standaard tweewieler, maar een kunstwerk dat rijdt.
De maker? Mattia Biagi. De muze? De OG Flying Flea uit de jaren ’40. Want tja, waarom zou een motor niet ook gewoon een sculptuur kunnen zijn?
Kunstzinnig rijden met de Flying Flea Motototem
De basis van Motototem is de Flying Flea C6 – een silhouet dat het verleden eert, maar Biagi maakt ‘m eigen. De handvatten zijn vervangen door bronzen grips met zijn vingerafdruk erin. Letterlijk. Ook de voetsteunen dragen die afdruk. De girder-voorvork herbergt handgevormde klei-elementen die verwijzen naar de scrambler-DNA van de aanstaande Flying Flea S6. Volledig in stijl door de organische vormen en aardetinten.
Zwaluwen op je banden
En dan die banden. Geen slicks, maar off-road rubbers. Aan de zijkant vind je leren zwaluwen, handgemaakt. Ze staan voor, zoals Flying Flea het omschrijft, thuiskomen, trouw en avontuur. Maar goed, dat neemt niet weg dat het er ook gewoon supercool uitziet. Daarnaast is ook de tank het benoemen waard. Geen standaard blikje benzine-opslag, maar óók een kunststuk op zich. Net als bij de Flying Flea C6 zit-ie verzonken in het gesmede aluminium frame. Maar deze is dan weer net iets anders. Gemaakt van travertin – jawel, steen. Het soort dat je vindt bij mineraalrijke bronnen, met een textuur die leeft en ademt. Biagi boetseerde het gesteente met chirurgische precisie tot een vorm die doet denken aan een opengevouwen parachute. Een subtiele buiging naar de roots van de originele Flying Flea, die ooit samenwerkte met parachutisten in oorlogstijd.
Daarom mag de Flying Flea Motototem ook niet voor woon-werkverkeer gebruikt worden – van ons dan. Het is namelijk een statement, en hier leer je daar alles over.
