True crime. Deze obsessie met gruwelijke levensechte verhalen vertelt ons veel over het menselijke brein. Hoe bloediger, hoe beter. Alleen dit kijken we natuurlijk wel veilig achter een scherm. Met een goede dosis snacks en drinken kijken we naar Making a murderer, The Night Stalker, The Vanishing at The Cecil Hotel en Sons of Sam. Dit zijn er nog maar een paar, want Netflix staat er vol mee. Het genre true crime is nog nooit zo populair geweest, maar waar komt de fascinatie vandaan?
Waar kom deze obsessie van true crime vandaan?
Misdaad doet het gewoon erg goed. Was getekend, mediawetenschapper Dan Hassler-Forest. We willen graag weten of die gezellige buurman tot moord in staat is. Daarnaast willen we ook begrijpen waarom een moordenaar doet wat hij doet. Wat triggered moordenaars om de meest gruwelijke moorden te plegen? Dat willen we weten. En ook zien.
True crime werkt geruststellend
Echte misdaad is vreemd genoeg geruststellend. Experts zeggen dat het observeren van echte misdaden een manier is om jezelf te verzekeren dat je nooit zoiets vreselijks kan meemaken. Jij zal nooit zo naïef zijn om de deuren niet op slot te doen of om bevriend te worden met die man die een dubbelleven leidt.
Op deze manier denken geef je het slachtoffer vaak de schuld. Dit doen we omdat we willen denken dat de persoon iets heeft gedaan om dit te verdienen, zodat het ons nooit zal overkomen. Mensen zijn aangeboren om de wereld te zien als een veilige plek waar slechte dingen gebeuren met slechte mensen. En goede dingen gebeuren met goede mensen.
Aan de dood ontsnapt
Sommige true crime-verhalen maken het moeilijker om afstand te nemen van het slachtoffer. Misschien hoor je dat er iemand is neergeschoten op die plek waar jij een uur geleden ook was. Jij had het ook kunnen zijn. Hier krijgen we een kick van. Denk bijvoorbeeld aan een vliegtuig dat is neergestort. Je hoort altijd verhalen dat er iemand op die vlucht had moeten zitten, maar toch last minute besloot een andere te pakken. Diegene heeft dan net de dood ontsnapt. We proberen als mensen natuurlijk de dood zolang mogelijk te vermijden.
De donkere kant van de mens
Het zien van een true crime-serie of film laat je de donkere kant van de mens zien. We zijn van nature nieuwsgierig naar anderen. Laat staan naar échte criminelen. De schokwaarde trekt je aan. Een seriemoordenaar heeft schijt aan zijn slachtoffers, de gevolgen en doet gewoon wat hij wil. Er is een deel van ons dat gefascineerd is hierdoor, omdat we totaal niet zo leven.
Je eigen donkere kant
Als je van true crime houdt kan dat deels komen omdat het je een uitlaatklep geeft voor je eigen negatieve emoties. Mensen hebben een middel nodig om hun natuurlijke agressie te vervangen. Tegelijkertijd kun je afstand nemen van de crimineel, waardoor je jezelf veilig voelt. Daarnaast willen we graag alle achtergrondinformatie weten over hoe de persoon zo is geworden. Dit doen we om vervolgens onszelf te kunnen geruststellen dat wij zo niet zijn. Toch een fijn gevoel.
Je kan de detective uithangen
We willen het liefst alles zelf oplossen. Echte misdaadverhalen geven onze hersenen iets om op te kauwen in onze vrije tijd. Het sluit ook aan bij ons aangeboren verlangen naar een eerlijk resultaat. We willen uiteindelijk een moraliteitsverhaal. Bovendien kun je de meest gekke theorieën met je maten bespreken.
