Voor velen zal Felix (31) te boek staan als een hiphop-legend met het hart (op zijn soms) vulgaire tong. Niet geheel onterecht, maar dat hart wordt boterzacht als het om zijn dochtertje gaat.
We spreken hem over hoe hij alles combineert, want naast dat zijn dochter heeft gezorgd voor extreem veel verandering, is hij ook geswitcht van genre. Het is nu tijd voor het housegenre.
Yung Felix over hoe hij het vaderschap mixt in zijn drukke leven
Er lijkt nu wel heel veel te gebeuren hè, Felix. Met de kleine, natuurlijk, maar ook qua muziekswitch. Hoe is het allemaal veranderd voor jouw gevoel?
‘Alles is eigenlijk veranderd. Mijn verantwoordelijkheid voor een ander iemand is hier ineens. Nu gaat het ook om die kleine. Je weet toch: je wil een goede toekomst bieden. Normaal scheld ik bijvoorbeeld altijd heel veel, maar dat doe ik niet met haar erbij. En wat betreft de muziek: ik heb een switch gemaakt naar een heel ander genre. Ik moet me nu weer bewijzen in een nieuwe scene.’
Zeker, zeker. Wat betreft dat schelden. Dat past ook bij jouw imago. Hoe ben je er nu mee bezig?
‘Dat rebelse zit ook gewoon in me. Daar ben ik ook weer niet heel veel in veranderd. Ik scheld alsnog wel veel. En dat zeg ik niet per se met trots. Zo ben ik gewoon. Dat schelden doe ik dus niet bij haar, maar als ik in de studio zit, of met de jongens op pad ben, dan heb ik de meest vulgaire mond die er ongeveer bestaat. Ik ben niet ineens een non, of zo.’
Maar ik zie nu wel gevoelige captions bij foto’s van jou en je dochtertje op Insta. Had je dat van jezelf verwacht toen je er als grofgebekte jongen in rolde?
‘Ik zag mezelf wel altijd al als vader. Maar wat er allemaal bij komt kijken, daar struikelen mensen over. Of ja, ze hebben niet eens de kans om erover na te denken. Je gaat écht anders naar dingen kijken op het moment dat je vader wordt. Het is nog steeds een groot verschil als je echt vader bent. Dus: nee, ik was niet met zulke dingen bezig. Wij dragen een kind natuurlijk niet, dus je hebt dat gevoel nog niet echt. Een moeder, zoals mijn vriendin het uitlegde, creëert al een band met een mensje. Voor mij begon het echte ‘houden van’ toen ze er écht was.’
Is het in de lijn der verwachtingen voor je? Of is het zwaarder? Lichter?
‘De eerste maanden had ik het aardig zwaar. Ik wilde zelf in de studio zitten of optreden, maar moest wel dingen afzeggen. Dat vond ik eerst heel kut. Nu is ze bijna 18 maanden, en nu is het wel gewenning. Soms denk ik: ik vind het prima om iets niet te doen, ik ben dan ook liever met haar. Nu, als ze bijvoorbeeld zeurt, jammert of huilt, weet ik vaak wat ze nodig heeft. Dus het is belangrijk geweest dat ik die beginmaanden zo heb meegemaakt.’
Je gaf het al aan: ik moet nu soms tegen dingen nee zeggen. Waar je vroeger op dingen volmondig ja kon zeggen, is dat nu heel anders. Hoe voelt dat voor je?
‘Nou, ik kan op zich nog steeds veel ‘ja’ zeggen, maar dat is ook weer effe afstemmen. Mijn vriendin werkt ook voor zichzelf, en verdient ook haar eigen centjes. Daar wil ik ook niet tussenzitten. Alles kan in overleg. En soms gaat mijn dochter ook gewoon mee als ik iets heb.’
Als je zo’n aantal dagen alleen met je dochtertje bent, staat je creatieve brein dan uit?
‘Nee, dat staat never uit. Ik kan het wel een beetje onderdrukken. Als ik weet dat ik vandaag met mijn dochtertje ben, kan ik de ideeën parkeren tot morgen. Mocht ik het idee zijn vergeten, dan was het niet de moeite waard. Een idee staat nooit boven mijn dochtertje. Ik wil op die dagen dan wel echt met haar zijn.’
Spelen op die dagen ook jouw werk, muziek, een rol in de opvoeding?
‘Ik weet niet of het per se muziek is. Het gaat me meer om de drive die ik heb. Bijvoorbeeld de stap naar een ander genre. Ik had goed voor elkaar, maar toch ben ik nu weer aan het zwoegen, mensen aan het overtuigen. Juist dat kan ik haar meegeven. Er zijn dingen mogelijk, en een goede drive hebben helpt daarbij.
Tuurlijk, het gaat om veel meer dingen, zoals talent, timing en gunnen, maar het gaat er mij om: als het even tegenzit, dat ze niet moet opgeven. Maar ook dat ze haar dromen scheidt van de realiteit. Ik vind het belangrijk dat ze de realiteit herkent, maar tot die tijd: ik heb liever dat ze later geen spijt krijgt dat ze niet alles heeft gegeven. Het is zo cliché allemaal, maar je schouders ergens onder zetten missen veel mensen.’
Heeft het vaderschap ervoor gezorgd dat je gevoeliger bent? Of kan je nu juist alles beter relativeren?
‘Misschien ben ik juist wel harder geworden. Alleen als het om mijn dochtertje gaat, ben ik superzwak. Het is mijn dochtertje, toch? Ik wil haar wel laten zien dat er sterk, mannelijk figuur in haar leven is. Die haar opvangt als het nodig is. Als ik met mijn vrouw en dochter op pad ben, ben ik heel beschermend. Er gebeurt niks, maar ik merk dat ik me voorbereid op als er wél iets is. Ik heb niet voor dat gevoel gekozen. Het is naar binnengekropen. Mensen zullen het ouderwets vinden. Ik vind het juist iets goeds om te hebben.’
Een onderdeel van je carrière is tot in de late uurtjes doorgaan. Is dat nu geweest? Of blijf je dat doen en ga je wat meer schipperen?
‘Nee, dat blijft nog veel gebeuren. Ik ben naar het housegenre gegaan en die feesten zijn natuurlijk megagroot. Alleen ik ben wat exclusiever in mijn tijd. De mensen waarmee ik samenwerk, weten dat. Ik ga dus niet uitwijken voor deze carrière. Dat weet mijn vriendin ook. Mijn dromen blijven mijn dromen. In de toekomst hoop ik dat ze ook meegaan naar shows. Mijn gezin zoekt de gezelligheid op, papa gaat de bende in.’
Is de overstap naar een ander genre in lijn met het vaderschap, of zie je dat helemaal los van elkaar?
‘Goeie vraag. Heb ik eigenlijk niet echt over nagedacht. Ik zie ook weleens muzikanten die na het vaderschap hele zoetsappige nummers gaan maken. Mijn muziekstijl is alleen maar harder geworden. Dus: nee, dat hangt niet echt samen. Ik draai nog steeds muziek waarin vrouwen voor bitches worden uitgemaakt. Ik zie het dus los van elkaar.’
Yung Felix is één van de drie Busy Fathers die we spreken over het vaderschap naast hun megasuccesvolle carrières. Ook benieuwd hoe topmodel Wouter Peelen en fashionondernemer Guillaume Philibert het combineren? Dat lees je in MANIFY Magazine #6.
