Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; 3 weken geen orgasme. Hoppa. Klinkt kut? Is het ook. Of toch niet…?
Onze eigen John van Mellowed ging de strijd aan. Waarom? Fakking daarom. Er zit natuurlijk een hele studie en wetenschap achter, wat het met je lijf doet. Wanneer je jezelf drie weken lang onthoudt van een zogenaamd piek-orgasme. Je weet wel, zo eentje waarbij je je hele lijf aanspant. Eentje waarin je gedurende enkele seconden in totale extase verkeert en wilt dat het nooit ophoudt.
Even later val je, als man zijnde althans, in een comateuze kwijl-slaap. Wanneer dit niet het geval is, wil je eigenlijk lafjes vluchten en in de foetus-houding in je eigen nest liggen. Je vrouw/vriendin/scharrel wil juist het tegenovergestelde: knuffelen. Allemaal hele natuurlijk processen die te maken hebben met bepaalde processen/stofjes/hormonen in onze lijven. Hier zal ik jullie niet mee vermoeien. YouTube & Google die shit.
21 day Challenge
Maar stel je voor, je hebt seks met je partner maar je mag niet klaarkomen. Waar ben je dan mee bezig? Juist. Met elkaar. Je kruipt in elkaars hoofd en bent bezig met je orgasme, je energie, in je lijf te houden. En dat is geil. Heel. Erg. Geil. En dat is 1 van de doelen van deze uitdaging.
De 21day tantra challenge. 21 dagen geen orgasme hebben. Je mag best met jezelf spelen. Of seks hebben. Zolang je maar niet klaar komt. Op tijd stoppen dus. Klinkt simpel. Ik ging de challenge aan.
Week 1
Ik moet mijn zelfbevredigings-routines onder ogen komen en ermee stoppen. Erg confronterend. Jezus wat ben ik eigenlijk een trieste en seksueel gefrustreerde vent.
Gedurende de week stapelen m’n hormonen zich lekker op. Het voelt alsof ze 24/7 theekransjes houden in de parenclub met “klaarkomen” als gespreksonderwerp. Flip hem helemaal de pan uit en vind het eigenlijk maar een kut challenge.
Week 2
Ik kijk in mijn telefoon en zie op de internet-browser een aantal porno-sites open staan. Vreemd. Ik kijk nooit porno.
Ik besluit ze 1 voor 1 af te sluiten. Ik vind het ondertussen geen slecht idee om te kijken hoe het met mijn zelfbeheersing staat, met betrekking tot “op tijd stoppen” met zelfbevrediging.
Enkele minuten later was ik erg teleurgesteld in mezelf.
Week 2, poging 2
In tegenstelling tot de eerste week, had ik mijn hormonen veel meer onder controle. Alsof ze tijdens de thee-kransjes tussendoor ook lekker aan het klaverjassen waren.
Echter word ik voor het eerst geconfronteerd met het fenomeen “blauwe ballen”. Alsof mijn ballen veranderd waren in twee loden knikkers die continue tegen elkaar aan ketsten. Met de snelheid van het licht. En je tegelijkertijd van achteren genadeloos in je zak word geschopt. Door Rico Verhoeven. Snap je?
“Nachtje slapen, dan trekt het vanzelf weg”. Geweldig advies van ons allervrind G. Oogle. Wie kent hem niet. Desalniettemin had hij wel gelijk. Gelukkig.
Week 3
In de laatste week gebeurt er iets heel erg opmerkelijks. Iets heel fijns en eigenlijk onverwachts. Ik voel me namelijk súper energiek en vrolijk. Iedere dag een beetje meer. Ondanks dat mijn dagelijkse wekker om 05:41 afgaat. Want 05:41 plus 9min snoozen is 05:50.
Ik verkeer in een constante euforische toestand waar ik erg lekker op ga. M’n hormonen vieren feest en ik voel me als een irritant verliefd kind met eindeloze energie.
Week 4
Ik besluit dat ik dit gevoel wil vasthouden en wil ontdekken hoe het voelt om seks te hebben in deze toestand. Zonder klaar-komings.
Mijn allersimpelste omschrijving;
De seks voelt alsof je continu een drie-kwart orgasme hebt.
Dus niet voor héél even die korte euforische piek. Maar gedurende je hele sekspartij, die volledige 3 minuten, voelt het alsof je uit elkaar knalt van dat unieke orgasme-gevoel. Ongekend intense seks. Waarin je niet meer denkt aan je orgasme, maar aan degene met wie je het bed deelt. En je continu op een level zit waarin je bijna klaar komt.
Dus waarom vraag je? Fakking. Daar. Om. Is het die 21 dagen waard? Hell yes! Om de drie weken laat ik me effe 3 dagen gaan, en dan pak ik de challenge weer op.
