Padel. De sport groeit net zo snel als de bal wordt geslagen in de kooi. Het dynamische wereldje wordt groter en groter, waardoor ook Nederlanders de weg naar de wereldtop hebben gevonden.
Of althans: de klim is ingezet. Bijvoorbeeld door Sten Richters. De jonge, gevleugelde speler is een synoniem voor dynamisch en toont elke dag ballen tussen de glazen wanden.
Sten Richters: ‘Als je naast de baan niet gelukkig bent, ga je er ook niet beter van spelen’
Een tijdje geleden interviewden we hem over zijn leven, liefde voor de sport en zijn partnerships. Op de achtergrond, we spraken hem via de telefoon, horen we wat doffe knallen. Het zijn de padelballen die tegen het glas opboksen en daarna met vaart de andere kant van het net bereiken. Constant. Dat kan ook niet anders, want het spelletje gaat snel. Heel snel.
Padel en de kracht van samenspel
Met zijn maatje Bram Meijer verovert hij op dit moment Nederland, maar wereldoverheersing staat op de planning. In het interview leerde hij ons één ding dat het meest is bijgebleven. En was het antwoord op de laatste vraag: ‘Hoe goed moet je band zijn met je eigen partner in de kooi?’
‘First things first: zonder hem kan ik niet spelen, dus dat is al héél belangrijk haha. De klik moet er wel degelijk zijn, want het kan best stressvol zijn op de baan. Het is en blijft sport, je wil winnen en moet blindelings op elkaar kunnen vertrouwen. Daarbij is het goed als je niet geïrriteerd wordt.
Qua speelstijl moet je elkaar overlappen, ieder heeft zijn eigen kwaliteiten. Bij padel heb je een rechter- en linkerkant. Een rechterspeler speelt weer net iets anders dan een linkerspeler. De hoeken zijn bijvoorbeeld anders. Ik speel altijd links, en ben van het springen, vliegen, smashen, punten afmaken. Bram (Meijer, red.) is wat tactischer ingesteld. Hij plaatst de ballen wat meer en zo vullen we elkaar aan.
We spelen nu al meer dan een jaar samen. Ik zie hem meer dan mijn familie en vriendin, dus je moet elkaar wel liggen. Een tijdje terug waren we in Argentinië, dan moet je het ook wel ergens over kunnen hebben. Als je naast de baan niet gelukkig bent, ga je er ook niet beter van spelen. Hij is nu een van mijn beste vrienden en daarom maken we hele vette dingen mee. Overwinningen kunnen we met elkaar delen: dat maakt het nóg beter. Verliezen wordt soms iets makkelijker. Ook al hebben we allebei een ontzettende hekel aan een potje verspelen. We kunnen dan hard voor en tegen elkaar zijn, maar we plaatsen het altijd in teamverband. Er wordt nooit gezegd: jij deed dit verkeerd. Het is nooit vingertje wijzen. Als er iets vaak gebeurt kijken we hoe we dat samen kunnen voorkomen. Soms doen we dat aan de hand van videobeelden, maar dat kunnen we ook in vijf minuten doen na een wedstrijd.’
Het antwoord is uitgebreid, maar de kernzin: ‘Als je naast de baan niet gelukkig bent, ga je er ook niet beter van spelen,’ blijft voor altijd in ons geheugen gegrift.
