Als muziekfanaten in optima forma, hebben wij een beetje een hekel aan mensen die blijven vasthouden aan het bekende.
‘En waar luister je dan zoal naar?’
‘Uuh ja, eigenlijk echt alles.’
‘Oh, maar.. Wat dan?’
‘Ja, vooral pop, beetje hiphop en soms nog een keertje deephouse.’
Einde gesprek.
Waarom je verschillende muziekgenres moet omarmen
Muziek is wat dat betreft een beetje hetzelfde als eten. Want, wat de boer niet kent? Precies: dat eet hij niet. En dat terwijl je misschien wel een goudmijn ontdekt als je iets nieuws probeert. Dat betekent niet direct dat je jezelf moet opgeven voor een djembe workshop. Of dat je drie concertkaarten op de kop tikt voor verschillende genres In De Oosterpoort te Groningen. Nee, het kan ook klein schattiger. Want hoe kan je zeggen dat je niet van klassieke muziek houdt als je er nog nooit écht naar hebt geluisterd? Als wij onze playlist op shuffle zetten, blazen we schaamteloos Fred Again na Boudewijn de Groot door onze koptelefoon. Moet kunnen.
De grote jongens houden niet vast aan één muziekgenre
Het luisteren naar een andere genres, zorgt er ook voor dat je meer kennis krijgt over muziek in het algemeen. Zeker wanneer je een carrière als artiest ambieert, komt dat heel handig uit. Michael Jackson ging bijvoorbeeld van soul naar R&B en van disco funk naar mainstreampop. David Bowie varieerde tussen hard blues rock, art pop, funk, new wave disco en soul. Bob Dylan begon in de jaren ’60 met folkmuziek maar maakte uitstapjes naar elektrische muziek, country, reggae, gospel en zelfs christelijke rock. Prince bracht maar liefst 39 albums uit, waarin hij experimenteerde met genres als hiphop, klassiek, jazz, industrial, latin en pop. Ons punt? De grote jongens houden niet vast aan één genre.
Muziek is cultuur
Wanneer je verschillende genres omarmt, omarm je ook meteen verschillende culturen. Op de Caribische eilanden wordt dag en nacht dancehall en mambo gedraaid, in Zuid-Amerika worden de harten met bachata en reggaeton gestolen terwijl in Arabië de klanken van chaabi klinken. Daarnaast heeft elke cultuur weer zijn eigen volks-, pop- en rockmuziek. De typische Italiaanse volksmuziek klinkt namelijk wel een beetje anders dan het gemiddelde nummer van Djagno Wagner in de sportkantine.
Andere generaties beter begrijpen
Muziek werkt ook een beetje als een tijdmachine. Elk genre legt een beetje de sfeer bloot van het tijdperk waarin het groot werd. In de fifties werd rock-‘n-roll gezien als een soort rebellie op de normen van die periode. In de jaren ’70 gebeurde met punk als tegencultuurbeweging een soortgelijk iets. In de nineties kwamen bands als Nirvana en Pearl Jam dan weer grungemuziek als reactie op de overgeproduceerde klanken uit de jaren ’80. Tegenwoordig nemen heel veel artiesten de verschillende stijlen van vroeger over, dus het is ook leuk om te ontdekken waar die dan vandaan komen.
Impact van technologie op muziekgenres
Door naar verschillende genres te luisteren, kom je ook achter de impact van technologie op muziek. Artiesten sneden vroeger hun muziek op vinyl, terwijl de digitale opnametechnieken van tegenwoordig ondertussen alles hebben veranderd. En daar waar het vroeger draaide om klassieke instrumenten en zware studioapparatuur, zorgen synthesizers en samplers ervoor dat je alles vanaf je laptop gefixt krijgt. Technologie is – ook in de muziekwereld – onmisbaar. Hoe dacht je anders dat festivals als Awakenings of ADE populair zijn geworden?
