Man, man, man. Wát waren we trots toen het eindresultaat klaar was. En dat kwam niet alleen omdat we ’s ochtends voor een gesloten hek stonden op locatie…
De cover van MANIFY Magazine #3 wordt gesierd door topmodel Evy Markovits. We staken haar in bikini – dan is ze op haar best – en we gaven er een vintage randje aan. Want ja, vroeger was alles toch beter?
Covershoot MANIFY #3 met Evy Markovits
In ons derde printmagazine vind je het complete interview én de hele shoot. Hier delen we toch alvast wat fijne kiekjes met je, gewoon omdat het kan. Mocht het je zo triggeren (wat we zéker hopen), dan kun je het magazine nog steeds op de kop tikken. Dat doe je hier én onder de fotoserie vind je ook nog een link. Voor nu: veel plezier met het tipje.
(Ex-)toptennisster, huidig topmodel: wij serveren u Evy Markovits. Evy schittert dagelijks in bikini op The Gram, dus we laten haar shinen in een beachshoot. Nátuurlijk met een vintage randje, want we horen vandaag de dag alleen maar ‘Vroeger was alles beter.’ Nou ja, niet iedereen zegt het… Mevrouw Markovits vindt het namelijk maar gezeur van mensen: ‘Je kan toch niet meer terug, dus leef lekker in het nu en geniet.’
Vintage kleding, een vintage interieur, vintage shoots, vintage dit, vintage dat. We moesten wel iets doen met vintage. Ben jij er veel mee bezig, Evy?
‘Ik ben er wel mee bezig hoor, maar niet overdreven. Als ik in het buitenland ben en een tof winkeltje zie, dan ga ik er zeker heen. Alleen ik heb bijna geen tijd joh om dat helemaal uit te pluizen.’
We haalden het al aan ‘Vroeger was alles beter’. Wat vind jij daarvan?
‘Ik leef nog niet zó lang, hè… 22 jaar pas. Dus ik kan er niet veel over zeggen, maar wat ik vooral vind: leef lekker in het nu joh, geniet van het moment, want je kan toch niet meer terug.’
Dat is zeker zo, maar je hebt ook al een verleden als topspor(s)ter. Vertel eens.
‘Klopt, als tennisster. Dat was eerst eigenlijk het enige wat ik deed, totdat ik al op jonge leeftijd een schouderblessure kreeg. Mijn ‘carrière’ begon al toen ik zes was. Ik ging met mijn broer mee naar de training en ik speelde daar een beetje met de bal. De trainer zag een talent in mij, en hij liet me oefenen met een racket. Al snel ging ik bij de bond en werd het zes keer per week trainen.’
Totdat je de blessure kreeg dus. Waar was je op dat moment in je carrière?
‘Jup… Op dat moment speelde ik in de Top 5 van Nederland in de leeftijdscategorie tot 16 jaar. Ik heb er daarna nog een half jaartje mee gelopen, maar het ging echt niet meer. Het was telkens twee maandjes spelen, en weer twee maandjes geblesseerd. Ik heb er nog steeds wel last van, eigenlijk…
Op die leeftijd begon ik ook wel andere interesses te krijgen. Eerst kon ik nooit naar feestjes of iets met mijn vriendinnen doen. Toen ineens wel, dus ik vond dat aan de ene kant ook wel weer fijn.’
