Interviewen in deze tijd is anders. Tja, want álles is anders. Een meeting terugluisteren is vandaag de dag net zo normaal als de vraag ‘Alles goed?’ krijgen. Daar weet ondernemer Sam Renders alles van. Renders gaat door het leven als Sam Feldt en hij rent digitaal van Zoom-meeting naar Zoom-meeting. Ik start de tape op:
Overenthousiaste interviewer: ”Sam! Dankjewel dat wij jou mogen interviewen! Supertof.”
Sam: ”Tuurlijk.”
Het is tekenend. De befaamde dj Sam Feldt is de nuchterheid zelve. Het is de rode draad waar eigenlijk het gehele gesprek naar teruggrijpt: hard werken, normaal doen, gewoon er het allerbeste van maken en vooral niet zeuren.
Interview met Sam Feldt: ”Ik wil het anders gaan doen”
Sam, je hoort jouw nummer voor het allereerst op de radio. Wat voelde je?
”Ja, dat was wel een bijzonder moment. Ik weet nog dat voor de eerste keer een volledige plaat van mij op radio kwam. Dat was destijds mijn plaat met Henk Westbroek en De Hofnar: Zolang Ik Jou Heb. Dan heb je het nu over een jaar of zes geleden. Die werd toen voor het eerst gedraaid bij 3FM bij de Coen en Sander-show. Toen gingen ze mij en Henk bellen, ik zat daar maar op mijn kamer te wachten tot ze me zouden bellen…
Dat was wel echt een bijzonder moment, omdat je dan gewoon weet dat héél veel mensen jouw muziek gaan horen. Daarvoor had ik al wel wat luisteraars op SoundCloud enzo, maar dat is toch de eerste keer dat het grote publiek gaat kennismaken met jouw muziek. En die plaat heeft toen uiteindelijk ook doorgepakt. Wel alleen in Nederland, het is natuurlijk een Nederlandstalige cover. Maar hij werd zomerhit van ’t jaar op 100% NL. Mooi.”
Nu is het redelijk normaal als je jouw muziek op de radio hoort. Is het voor jou ook normaal?
”Nee, het blijft wel echt een uniek moment als je in een Uber stapt en je hoort je eigen muziek. Zeker de laatste jaren – nadat Post Malone is uitgekomen – pakt de radio sneller muziek van mij op. Dat is natuurlijk wel echt leuk. Het blijft een warm gevoel waar je het toch voor doet.”
Als je op de radio te horen bent, kondigden ze je aan als Sem Feldt. Is dat dezelfde persoon als Sam Renders, of moet je schakelen?
”Nahh. Ik hoef niet qua persoon te schakelen, maar wel met situaties. Dus als ik op tour ben, dan staan fans daar natuurlijk echt voor mij te wachten met zelfgemaakte cadeaus en tekeningen. Dat is toch nog steeds heel anders dan als ik op vakantie ga met mijn vriendin en niemand weet wie ik ben.
Hij is zeker dezelfde persoon, maar de situaties vereisen wel gewoon een ander soort gedrag. Je moet snel kunnen schakelen tussen ‘Ik zit nu op een hotelkamer, en over een half uur sta ik in een club waar iedereen voor mij komt’. Maar Sam Feldt is zeker geen karakter, hij is wel gewoon echt mij.”
Heb je daar moeite mee, die situaties?
”Nee, dat gaat me wel redelijk makkelijk af in verhouding. Ik ken ook een hoop dj’s die drank nodig hebben tijdens het draaien. Maar dat heb ik nooit een probleem gevonden. Ik draai prima nuchter en ik blijf er ook nuchter onder. Ook als je in Azië komt en er staan duizenden mensen op je te wachten. Het hoort er gewoon een beetje bij. Ik heb niet het idee dat het mij kan veranderen. Ik zie popsterren om me heen écht heel gek doen, dat zou ik nooit doen…”
Ben jij al wel eens in die flow gekomen dat je alsmaar meer wil en niet meer kan stoppen?
”Ja, als dj ben je natuurlijk zo goed als je laatste plaat. Als je overal in de top 10 hebt gestaan, dan wil je dat natuurlijk met de volgende plaat ook. En dat lukt gewoonweg niet altijd. Sterker nog, dat lukt bijna nooit. Dat is wel een valkuil; je wilt continu groei zien, terwijl dat niet mogelijk is. Er zijn gewoon platen die scoren en die minder scoren. Het wordt steeds moeilijker om tevreden te zijn over het succes van je platen.
Qua shows heb ik wel echt in een rollercoaster gezeten de afgelopen jaren. Soms ook niet goed nadenkende over: ‘Waarom doe ik zo’n show eigenlijk?’ Dan doe je het gewoon. En door. In een soort van zombie-mode. Sinds dat ik thuiszit ben ik daar wel over gaan nadenken en dat ik ook anders aanpakken in de toekomst.”
Heb je dan geen last van afkickverschijnselen?
”In het begin wel heel erg, maar ik heb mezelf er nu bij neergelegd. Ik ben – voordat ik produceerde – als dj begonnen uit een passie. Ik heb heel lang vijf à zes gedraaid voor niks. Of voor €50 voor een lege zaal. Dat heeft er dus altijd al ingezeten. Vanaf mijn elfde eigenlijk al, dus voordat het mijn beroep is geworden was het mijn hobby. Dat is mis ik dus een beetje; de spanning van het publiek meekrijgen en de energie die je eruit krijgt. Daarnaast ook zeker de prikkels van het reizen en de verschillende situaties. Je krijgt gewoon wel even een klap.
Maar heeft ook positieve kanten: ik kan me nu focussen op de andere projecten waar ik mee bezig ben. Mentaal en fysiek zit ik beter in mijn vel. Ik slaap beter. Het heeft gewoon twee kanten. Uiteindelijk ligt het geheim in het midden; je moet de balans vinden, maar wel de prikkels van de show meepakken.”
Ik heb vijf à zes jaar gedraaid voor niks. Of voor €50. Met plezier.
Oké, positief uitgepakt; vertel!
”Jazeker, we zijn ons label in maart gestart. Echt in het begin van de lockdown. Dat had ik nooit zo goed en sterk op kunnen zetten als ik tegelijkertijd ook nog 150 shows moest doen.
Hetzelfde geldt voor Fangage, drie à vier weken geleden hebben we de nieuwe versie gelanceerd. Daar is gewoon focus en commitment voor nodig als je een start-up draaiende wil houden. Die focus en commitment had ik anders gewoon minder gehad. Dus dat is op zich ook wel gewoon fijn.”
Even over Fangage; het is een tegenreactie op de algoritmes van social media. Hoe werkt het?
”In mijn ogen klopt het gewoon niet. Je doet jaren keihard je best om volgers en fans te krijgen op een platform. En vervolgens kan je die mensen niet bereiken. Dan heb ik zoiets van; dan ben je voorgelogen. Facebook zegt jarenlang: ‘Kom haal je fans en volgers naar ons platform. Zet een like-button op je site, want dan kun je jouw volgers altijd bereiken. Als je iets post op Facebook dan ziet iedereen het. Maar ja, als ik nu iets post op Facebook dan ziet 1 of 2% het. En de rest ziet het niet eens.’
Uiteindelijk moet ik gaan betalen aan een partij die niks te maken heeft met de fanrelatie. Een partij die er eigenlijk buitenstaat, die moet ik dan geld gaan geven om mijn eigen fans te bereiken. Ja dat vind ik gewoon oneerlijk. Die relatie moet bij de fan en de artiest liggen.
Dat is eigenlijk de visie achter Fangage. Zo’n Mark Zuckerberg moet niet tussen de artiest en zijn fans zitten. Op Fangage kan je aangeven als fan over wie je meer te weten wil komen en een band opbouwen met de artiest.”
Klinkt goed! Als je terugkijkt, waar ben je dan het meest trots op?
”Tja, dat is een goede vraag. Het lanceren van mijn label in maart is echt wel een hoogtepunt. Omdat ik nu veel meer controle heb over de uitgaven en zo kan ik talenten een podium geven. Fangage moet nog écht van de grond komen in financiële zin, maar ik ben wel blij met het product dat nu staat. Dus het zijn allemaal hele leuke projecten.
Qua shows is dat toch wel Coachella. Een groot Amerikaans festival waar weinig dj’s optreden, en juist enorm grote popsterren. Het is moeilijk om daar tussen te komen. Tommorowland en Ultra is ook tof, maar daar sta ik elk jaar. Coachella heeft toch wel echt een coolness-factor waar je voor gevraagd wilt worden. Daar heb ik uiteindelijk twee keer gestaan. Iets om trots op te zijn.
Ik doe zó veel leuke dingen. Waar ben ik nog meer trots op? We hebben op ADE voor het goede doel €35.000 opgehaald, voor de HeartFeldt Foundation. Daarmee kunnen we hele goede dingen doen op het gebied van duurzaamheid.”
Wat is je dan het meest bijgebleven?
”Van een festival, of gewoon in het algemeen?
Dat is lastig te zeggen. Er zijn zó veel dingen gebeurd die voor mij normaal zijn geworden. Terwijl anderen dan zeggen: ‘Wat is dit voor gek verhaal, joh.’ Maar om toch een beeld te geven; je feest met bekende acteurs, je zit af en toe in een privé-jet om drie liveshows te doen…
Het klinkt krankzinnig, maar het is wel een soort van mijn leven geweest de afgelopen zes jaar. Waardoor het toch normaal lijkt.”
Ga je dat leventje weer oppakken?
”Nou, ik wil het vooral slimmer gaan doen. Ik hou van draaien. Ik hou van wat ik deed. Ik hou van reizen, toeren. Maar ik hou ook weer niet van onnodig reizen. Op en neer vliegen naar Korea voor één show, dat heb ik wel veel gedaan. Daar ga ik beter over nadenken. Eerst zat ik eigenlijk de hele week al vol, maar plakte ik toch op woensdag er een vijfde show tussen. Terwijl het eigenlijk niet slim is. En ook niet nodig trouwens.
Dat soort dingen wil ik wel anders gaan doen. Ook doordat ik door Corona heb ingezien dat ik de shows niet nodig heb om mijn bedrijf te runnen. Mijn bedrijf draait gewoon echt goed aan de muziek-kant. Die shows zijn meer een kers op de taart gebleken. Het gevoel ‘Ik moet alles pakken’ is verdwenen; de échte pakken-wat-ik-pakken-kan-mentaliteit. Op een positieve manier, waardoor ik selectiever kan zijn en vaker nee kan zeggen. Daar ben ik nu mee bezig. Er komen mooie dingen binnen voor volgend jaar. Wat je doet moet vooral zin hebben, dat vind ik belangrijk.”
Hoe ben je eigenlijk in ’t leventje terechtgekomen?
”Het grote omslagpunt kwam toen ik een deal sloot met Spinnin’ Records. Daardoor heb je in een keer een platform voor je muziek. Dat was het moment dat ik dacht: dit kan mijn carrière gaan worden, in de muziek dus zeg maar.
Want het ondernemen zat er al van jongs af aan in. Ik heb op mijn dertiende mijn eerste bedrijf opgericht. En ook op jonge leeftijd weer verkocht. Ik was dus eigenlijk al best wel snel volwassen wat dat betreft.”
Wat voor bedrijf was het?
”Een dropship-webwinkel. Ik haalde elektronica uit China. En via dropshippen bracht ik met een fabrikant in Nederland de producten bij klanten. Beamers, camera’s, dat soort dingen. We adverteerden op Marktplaats, Ebay. Zo had ik mijn eerste eigen webwinkel lopen.
Dat ondernemen gaat er nooit meer uit. Ik vind het moeilijk om een idee dat ik heb weg te duwen in mijn hoofd. Dan doe ik het liever gewoon. Daarom doe ik vaak ook weer te veel tegelijkertijd. Met als gevolg dat ik geen focus heb of dat ik geen tijd heb om dingen echt goed uit te werken. Dat is mijn valkuil. Dat heb ik gehad met een aantal releases, daar hadden we meer uit kunnen halen. We wilden te snel platen uitbrengen. Maar ik vind het lekker om continue te ondernemen.”
Op mijn dertiende had ik een eigen dropship-winkel. Ondernemen zit in mij, dat gaat er niet meer uit.
Terug naar muziek. Welke dj spreekt jou het meeste aan? Bucketlist voor samenwerken?
”Qua techniek en branding ben ik fan van Don Diablo. Hij pakt het goed aan; hij is al jarenlang relevant, branding is on point, het is duidelijk waar ‘ie voor staat en hij is ook nog eens supergoede technisch begaafde dj. Diablo kan alles draaien: van hip-hop tot hardstyle. Met hem heb ik weleens samengewerkt, maar dat is meer achter te schermen. Dus zijn naam staat er niet bij.
Verder heb ik groot respect voor Kygo. Hij heeft het hele genre waar ik in draai groot gemaakt, ook op de radio. Nu word ik door hetzelfde management als hem vertegenwoordigd. De kans is dus groot dat daar een samenwerking uit gaat rollen vroeg of laat.
Bucketlist-dingentje: Paul McCartney is echt mijn all-time hero qua muzikaliteit, schrijven, optreden; alles in een.”
Hoe kijk jij tegen succes aan? Bijvoorbeeld door naar cijfers te kijken of als jij het écht vindt, is het een succes?
”Ja, dat is een goede vraag. Een beetje van allebei denk ik. Aan de kant ben ik trots op bepaalde creatieve dingen. Bijvoorbeeld met muziek, maar ook zeker met Fangage. Als je puur naar de cijfers kijkt is het nu nog bedroevend. Het is een start-up. Er is nu veel geld ingegaan en er komt nog weinig geld uit. Maar als je kijkt hoe het product in elkaar steekt, dan ben ik daar heel trots op.
Als een track net gereleased is dan kijk ik zeker naar de cijfers. Luisteren mensen ernaar? Slaan mensen het op bij hun favorieten? Hoe doet het algoritme het? Dat is toch wel belangrijk. Je kunt zelf een track heel cool vinden, maar uiteindelijk maak je jouw muziek voor de fans. Uit cijfers kun je aflezen of een track aanslaat. In een week tijd 1 miljoen streams halen is toch wel lekker. Dan heb ik het gevoel van: ‘Oké, we kunnen het nog.’
Commercieel is bijvoorbeeld ‘Post Malone’ mijn grootste succes. Qua creativiteit krijgen andere platen mijn voorkeur. Dat zijn meestal platen die nog niet zijn uitgebracht. Als je een plaat released dan heb je hem zelf al 1000 keer gehoord. En dan hoor je ‘m daarna ook nog eens 1000 keer overal om je heen.”
Paul McCartney is écht mijn all-time hero.
Wat is het hoofddoel voor de komende jaren?
”Ik heb meerdere doelen. Als artiest wil ik meer en grotere hits scoren. Ook internationaal. Dus voor volgend jaar ben ik bezig met een album. Om nog groter te worden werk ik samen met een aantal grote popartiesten uit Amerika. Echte megahits scoren is dus mijn hoofddoel.
Voor Fangage zal het hartstikke mooi zijn als we grote helden – dus dan heb ik het niet alleen over dj’s – van een fanplatform kunnen voorzien. Vloggers, e-sporters, sportclubs; dat zou prachtig zijn.
Het label wil verder uitbreiden tot een platform dat zelf artiesten kan brengen aan de top. Je begint klein, maar elke release die je doet maakt de volgende weer makkelijker.”
Wat zou ondernemers willen meegeven?
”Tja, dat is natuurlijk altijd een goede vraag. Het hangt ook af van de ondernemer. Ik denk het belangrijk is – cliché – dat je dingen doet waar je passie voor hebt. En het liefst ook nog iets wat voortkomt uit een persoonlijk probleem. Dan sta je er sowieso voor de volle 100% achter. Het is goed om na te denken over het probleem, en als je daar een passie voor hebt; heb je goud in handen.”
