Smaken proeven zonder ook maar één calorie binnen te krijgen. Dat kan toch niet.. Nou, toch is het mogelijk dankzij de Japanse onderzoeker Homei Miyashita. Hij heeft een apparaat ontwikkeld dat een smaakdisplay creëert. Zo’n smaakdisplay kan alle smaken kunstmatig simuleren. Hierdoor kan het apparaat de smaak van een red velvet cake of een hamburger namaken zonder calorieën. Hallo smaakexplosie, doei voedingswaarden.
The Norimaki Synthesizer
The Norimaki Synthesizer gaat tegen alle wetten van de natuur in. Dit apparaat is zo geavanceerd dat het je hersenen kan misleiden. Dit doet het door je het gevoel te geven dat je daadwerkelijk voedsel aan het consumeren bent. De menselijke tong kan zelf vijf smaken produceren; zoet, zuur, bitter, zout en umami. Al deze smaken worden geactiveerd door bepaalde voedingsmiddelen. Dit zorgt er dus bijvoorbeeld voor dat een hamburger en een pizza andere smaken genereren. De hersenen geven van elke smaak een bepaalde hoeveelheid af waardoor elk voedingsmiddel een unieke smaak heeft. The Norimaki Synthesizer houdt je hersenen voor de gek en simuleert deze smaken.
Hoe produceert The Norimaki Synthesizer de smaken?
De smaakdisplay maakt gebruik van ionelektroforese die in vijf gels zitten. Daarin zitten elektrolyten, een benaming die vast vragen bij je oproept. Kort samengevat; de gels die elektrolyten bevatten kunnen de juiste hoeveelheden van alle smaken na simuleren. Hierdoor is het dus mogelijk om verschillende voedingsmiddelen exact te reproduceren. Als deze elektrolyten elektrisch geladen worden kan het apparaat de hoeveelheden van de de vijf basissmaken opleveren.
Welke smaak wordt door wat gereproduceerd
Alle vijf gels bestaan allemaal uit aparte elektrolyten. De vijf elektrolyten die gebruikt worden zijn; natriumchloride, glycine, magnesiumchloride, citroenzuur en glutaminezuur. Door deze elektrolyten op te lossen in kleine hoeveelheden water ontstaan er sterk geconcentreerde mengsels. Om de levensmiddelen te onderscheiden is er ook gebruikgemaakt van kleurstoffen. Deze kleurstoffen zijn onderverdeeld in; zwart-natriumchloride, rood-glycine, bruin-magnesiumchloride, geel-citroenzuur en roze-glutaminezuur.
Hoe komen de smaken tot leven
De gels zijn verbonden met aan elk uiteinde een draad met een variabele weerstand. Door gebruik te maken van schuifregelaars en deze aan te passen, werd het mogelijk om te wisselen van smaken. Snap je het nog? Door telkens af te wisselen van schuifregelaars werd het mogelijk om te veranderen van smaken. Zo kon er van een zoete gummy beer smaak gewisseld worden naar een zoute of zure smaak van sushi. Geur kon echter niet na-geproduceerd worden net zoals de scherpte van iets pittigs.
Wanneer in de winkels
Natuurlijk heeft de mens eten nodig en wil men dit ook consumeren. Je geniet er toch ook van om een zak chips of een bak popcorn op te smullen. Ook is er iets therapeutisch aan het leeg vreten van een zak chips. Het gevoel van het eten van snacks is niet mogelijk om na te produceren. Gelukkig hoef je daar geen zorgen over te maken. The Norimaki Synthesizer is een prototype en zal nog lang niet in de winkels liggen. Zou je zo’n apparaat nou echt gebruiken?
