Turkije is vrij onbekend als het aankomt op motorroutes. Toch heeft dit land vele mooie gebieden en wegen. In Centraal Turkije loopt de bekende en beruchte D915 route. Deze route staat bekend als één van de meest gevaarlijke wegen van de wereld. De route is daarom enorm populair onder avonturiers.
Ik besloot hem op de motor te rijden…
Rijden over de D915 route in Turkije
Geen vangrails, wegmarkering of verkeersborden
Het is half tien ’s ochtends als ik aankom bij de voet van de bekende route D915. Ik had inmiddels veel gehoord en gelezen over deze 180 kilometer lange bergroute. Gelukkig heb ik een strak blauwe lucht. Dat heb ik ook wel nodig, want men raadt het streng af om met slecht weer deze route te rijden. De route heeft geen vangrails, wegmarkering of verkeersborden, zoals we dit in Nederland gewend zijn.
Daarvoor in de plaats krijg je wel het allermooiste uitzicht.
Fenomenaal
Je kan de D915 twee kanten op rijden. Ik kies ervoor om vanuit Centraal Turkije richting de Zwarte Zee te rijden. De eerste kilometers stellen niet veel voor. Ik maak wat hoogtemeters en langzamerhand maakt het asfalt plaats voor een zandweg. Pas na een kilometer of twintig maakt de route zijn reputatie waar. Vanuit het één op het andere moment ben je volledig omringt door bergtoppen en moet je je weg vinden over slangenweggetjes.
Het uitzicht vanaf bijna elk punt is fenomenaal.
Een slippertje maken is funest
Het meest beruchte deel van de D915 is de 3,5 kilometer lange bergpas die over de 1800 meter hoge Soganli berg loopt. Dit stuk telt dertien naaldbochten die kronkelend naar beneden lopen. Een slippertje maken kan funest zijn aangezien de afgrond steil naar beneden loopt.
De route ligt tussen het vochtige klimaat van de regio rondom de Zwarte Zee en het droge klimaat van Centraal Turkije. Hierdoor zijn de weersomstandigheden vaak zwaar. Hierbij moet je denken aan mist, regen en hevige wind. Door lawines en aardverschuivingen is deze route zo’n zes maanden per jaar gesloten.
Oorspronkelijk is de route gebouwd in 1914 door de toenmalige Russische bezetters. Sindsdien is de weg niet veel gebruikt, aangezien veel mensen het te gevaarlijk vinden. Het hoogste punt ligt op 2400 meter.
Take your time
Gedurende de rit ben ik vrijwel niemand tegengekomen. Er liepen een aantal locals met koeien, maar that’s it. Wel zie ik de remsporen van banden, achtergelaten door de vorige avonturiers. Halverwege de route begin ik toch wat te zweten. Als ik naar beneden kijk zie ik een afgrond van honderden meters diep. Er zitten gaten in de weg en overal liggen losliggende stenen. Ik rij het middenstuk van de route dan ook vrij rustig.
Er zijn geen tankstations of eettentjes langs de weg, dus je moet je van te voren slim voorbereiden. Ik doe in totaal zo’n zes uur over de route. Dit kan zeker sneller, maar bij een route als deze gaat het niet om hoe snel je hebt gereden. Wel dat je heelhuids aankomt.
Als je van plan bent om in Turkije motor te gaan rijden, dan mag je deze route absoluut niet overslaan. Maar doe voorzichtig!
