Een leven vol weelde en rijkdom is iets waar de meesten van jongs af aan van droomden. Dan hebben we het niet over rijk zijn in geluk, maar gewoon ordinair over keiharde knaken.
Voor sommigen is die droom uitgekomen. Ondernemers als Jeff Bezos, Elon Musk en Bill Gates hebben hard gezwoegd voor hun centen en hebben nu de schaapjes op het droge. En dat is een understatement hoor: alleen Elon Musk heeft al meer dan 270 miljard – op het moment van schrijven – Amerikaanse dollars achter zijn naam. Ka-ching. Het lijkt soms alsof ze dat zo fixen met een lening aanvragen, maar deze mannen hebben hun schaapjes op het droge hoor.
Moet er een grens aan rijkdom komen?
Hoe hard ze er ook voor hebben gewerkt, het blijft gek dat deze miljardairs zoveel rijkdom ervaren, terwijl er in 2021 ruim 800 miljoen onder de armoedegrens leefden. Een vraag die dus steeds vaker wordt gesteld, luidt dan ook: “Moet er een grens aan rijkdom komen?” Wij zetten het even voor je op een rijtje.
De Nederlandse mening over een rijkdomsgrens
Om de mening van de Nederlanders te polsen, kijken we even naar de studie naar extreme rijkdom, van Ingrid Robeyns. Hieruit blijkt dat Nederlanders geld naar publieke goederen verkiest boven geld in de handen van the richest of the rich. Ook gaf merendeel van de ondervraagden aan dat ze het oneens zijn met het enorme kapitaal van Bezos. Maar, op de vraag of een rijkdomsgrens overbodig is, stemden ruim 80% van de Nederlanders in. Tja, die uitkomsten spreken elkaar nogal tegen.
Onverdiende verdiensten
Dan kan je denken: “Ja, maar het zijn ook super talentvolle ondernemers. Dan verdienen ze hun knaken toch ook gewoon?” Het klopt dat sommige mensen nou eenmaal talentvoller zijn dan anderen, of simpelweg harder werken. Maar ook dit argument kent grenzen. Laten we er zo naar kijken: niemand kan duizend keer harder werken of talentvoller zijn dan een ander, maar iemand kan wel duizend keer rijker zijn dan een ander. En je weet wat ze zeggen: ‘Money makes money.’ Zo verdienen de superrijken dus meer duiten met dezelfde arbeid, terwijl de minderbedeelden nog altijd even hard werken voor hetzelfde salaris.
Willen die superrijken dan al hun geld zelf houden?
Zijn de superrijken dan pure egoïsten? Misschien zijn een aantal dat ook, maar de meesten blijven gewoon mensen. Het feit is dat er eigenlijk geen duidelijke oplossing is voor het extreme rijkdom probleem. Zo vertelde David Beasley, directeur van het wereldvoedselprogramma van de VN, laatst dat een ‘kleine’ 6 miljard van Musk of Bezos, genoeg is om de wereldwijde hongersnood op te lossen. Musk reageerde op zijn beurt dat de VN een concreet plan moesten opstellen, waarna hij het geld zou doneren. Tot op de dag van vandaag heeft de VN daarin gefaald. Tja, wat moeten de rijken dan wél doen om van hun geld af te komen?
Ondertussen zijn het wel mannen als Musk en Bezos die investeren in gedurfde projecten als Tesla of SpaceX. Hiermee brengen ze revolutionaire veranderingen teweeg die ons allen ten goede komen.
Wanneer stel je de grens aan rijkdom?
Maar het blijft een ding. Extreme rijkdom gaat ver. Maar een concrete oplossing ervoor is er nog altijd niet. Want wanneer stel je überhaupt de grens op iemands rijkdom? Als we het de Nederlanders vragen ligt dat bedrag op circa 2,2 miljoen voor een gezin van vier. Daar moet je wel even mee vooruit kunnen denken wij zo. Volgens Robeyns zelf zou het echter verstandiger zijn om te voorkomen, in plaats van te genezen. Dat doe je door de samenleving zodanig in te richten, dat ‘extreme rijkdom’ überhaupt niet mogelijk is.
Tja, wij zijn er nog altijd niet over uit. Hoewel extreme rijkdom natuurlijk een kwestie van tijd is voor ons, zullen we tegen die tijd laten weten hoe we erover denken. Ahum.
